donderdag 26 maart 2009

Hier kan De Gucht nog van leren

Sarkozy zet druk op de Congolese regering met een nieuw diplomatiek initiatief. Aan het voorstel zelf moet nog geschaafd worden - bijvoorbeeld de exacte invulling van de 'supranationale instelling' waarvoor gepleit wordt - maar dat maakt evident deel uit van de onderhandelingen zelf.

Wat enorm opvalt is dat de Franse regering een stok tussen de deur wil krijgen in Centraal-Afrika. Eerder al werden de relaties met Rwanda hersteld (wat nodig was na het beleid van Chirac), nu komt ook Congo aan de beurt. Maar in tegenstelling tot onze minister van Buitenlandse Zaken weet men in Parijs wel hoe dit moet aagepakt worden.

De Gucht vond het nodig in algemene bewoordingen kritiek te geven op de Congolese overheid. Ik heb mij toen in sterke bewoordingen uitgesproken tegen die diplomatieke flop (zie hier), en daar blijf ik bij. De manier waarop Karel De Gucht en Charles Michel de afgelopen maanden hebben moeten kruipen om de relaties te herstellen bewijzen volgens mij toch dat ik gelijk had. Ondertussen zijn de verhoudingen tussen België en Congo genormaliseerd, maar aan de corruptie is niets verandert. Integendeel.

Waarom deze verwijzing naar De Gucht? Simpel, omdat hij nog veel kan leren van Sarkozy. Als De Gucht in plaats van zijn uitspraken een intiatief had gelanceerd zoals Frankrijk dat nu doet, had hij echt iets kunnen veranderen. Een beetje zeveren over 'de corruptie' en 'het wanbeleid' in Congo kan iedereen, daar ook echt iets aan doen blijkt net iets moeilijker. België had zelf zo'n supranationale organisatie kunnen voorstellen, en met steun van Europa en de VN kunnen doordrukken. België zat op dat moment in de VN-veiligheidsraad, en bovendien was (en is) 'onze' commissaris goed geplaatst om binnen de EU steun te zoeken voor een dergelijk voorstel.

Op die manier had De Gucht op een constructieve manier (en mét essentiële dekking van internationale organisaties) echt iets kunnen doen voor de Congolese bevolking. Als minister had hij moeten weten dat zijn domme uitspraken meer kwaad dan goed zouden doen.
Dus nogmaals: zijn analyse was correct, zijn aanpak daarentegen krijgt van mij een zware onvoldoende. De aanpak van Sarkozy bewijst dat het anders kan.

Laten we hopen dat men hier vlug lessen uit trekt (les 1: werk pragmatisch, denk aan het (eind)resultaat; les 2: zoek steun van internationale organisaties, België is te klein om solo slim te spelen in zo'n grote dossiers), want anders neemt Frankrijk zonder aarzelen onze bevoorrechte positie in Centraal-Afrika in. Nota bene een van de weinige posities waardoor we bij organisaties als de VN nog respect afdwingen door onze ervaring op het terrein.

Geen opmerkingen: