Willy Claes liegt

Deze week staat er in het weekblag Knack een overzicht van de carrière van Oud-minister Willy Claes, naar aanleiding van diens zeventigste verjaardag. Hij geeft daarbij zelf commentaar bij een aantal historische gebeurtenissen.
Eén stukje daarvan maakt mij furieus. Willy Claes liegt zwaar over de rol die hij speelde in de Rwandese genocide. Ik zal hier dat stuk meegeven, voor wie het volledige interview niet gelezen heeft.

“In 1992 werd hij minister van Buitenlandse Zaken in het eerste kabinet van Jean-Luc Dehaene. Het is de periode van de moord op tien Belgische blauwhelmen in Rwanda en de daaropvolgende genocide. Een hardnekkig verhaal wil dat de secretaris-generaal van de Verenigde Naties Boutros Boutros-Ghali de Belgen gevraagd zou hebben om te blijven, waarop Claes geantwoord zou hebben: ‘Ik ben niet gek. Ik ga mijn politiek hoofd in België niet riskeren.’
We leggen hem een citaat voor uit ‘Het complot van België’ van Chris De Stoop: ‘Om gezichtsverlies te voorkomen, hadden de Belgen diplomaten uitgestuurd naar alle betrokken regeringen, hun afgezanten in de Veiligheidsraad in New York laten belegeren en het met de Amerikanen op een akkoordje te gooien. De blanken redden, de Rwandezen achterlaten, inpakken en wegwezen. Que les sauvages restent entre eux. Was het dan niet toevallig dat de atlantist Claes een paar maanden later promoveerde tot secretaris-generaal van de NAVO?’
Een diepe zucht: ‘Je kunt natuurlijk eindeloos blijven discuteren of onze militairen de genocide hadden kunnen beletten, als ze gebleven waren. Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat er na de moord op de tien para’s niet alleen binnen de politieke wereld – de regering en het parlement – maar ook in de media een totale consensus was om onze troepen uit Rwanda terug te trekken.
‘Het is natuurlijk gemakkelijk om de geschiedenis achteraf te herschrijven. Wat er toen in Rwanda is gebeurd was een vreselijke nederlaag voor heel de beschaafde wereld en dus ook voor ons. Het is niet iets waar ik met fierheid aan terugdenk, maar we stonden er ook zo verdomd alleen voor. En de waarheid heeft haar rechten: het klopt absoluut niet dat we het met de Amerikanen op een akkoord hebben gegooid. Hoe vaak heb ik er bij mijn Amerikaanse collega Warren Christopher en bij Bill Clinton niet op aangedrongen om het mandaat van de blauwhelmen in Rwanda te versterken? En hoe vaak heb ik mijn collega’s in de Europese Raad van ministers niet proberen te overtuigen van de noodzaak van een Europees initiatief? In beide gevallen was de reactie: forget it.
'Er zijn mensen die zeggen dat wij wisten dat er een genocide op til was. Maar ik zweer u op het hoofd van mijn kinderen en mijn kleinkinderen: noch onze ambassadeur in Kigali, nog ikzelf hebben dat ooit geweten. Wat wel klopt, is dat een dubbelagent ter plaatse ons getipt had dat er in het geheim en op grote schaal machetes werden gefabriceerd. Het is de man die nu voor u zit die toen Boutros-Ghali heeft gealarmeerd en gevraagd heeft dat onze blauwhelmen de toestemming zouden krijgen om die wapens in beslag te nemen. Dat is geweigerd. We konden dus niet ingrijpen.'"

Wat een onzin kraamt die man nu uit? Om te weerleggen dat hij het op een akkoordje heeft gegooid met de Amerikanen (iets dat ondertussen zeer ruim gedocumenteerd en bewezen is) haalt hij de verkeerde feiten aan.
Het is inderdaad zo dat de Belgische delegatie bij de VN heeft gepleit voor een uitbreiding van de Unamir-missie (de toenmalige missie van de blauwhelmen in Rwanda). Maar dat was vóór de dood van de 10 Belgische soldaten. Na die gebeurtenis heeft de Belgische overheid weldegelijk zeer sterk gelobbyd om de volledige missie terug te trekken.
Claes deed er alles aan zich ‘in te dekken’, uit schrik voor internationale commentaar werd ervoor gepleit de volledige missie op te doeken om de terugtrekking van de Belgen te verbergen. En het is verdorie nog gelukt ook.
Bovendien liegt de oud-minister als hij beweert dat hij niet op de hoogte was van een op til zijnde genocide. Hij geeft wel toe dat hij wist van de geheime productie van enorme hoeveelheden machetes. Nu moet hij mij is komen uitleggen waarom de hij band niet heeft gelegd tussen die machetes en de genocide. Iedereen die logisch nadenkt weet toch dat machetes die in het geheim gemaakt worden niet dienen voor de oogst van maïs…
De Belgische regering was wel degelijk goed op de hoogte van de echte situatie in Rwanda. Meer zelfs: door een laffe terugtrekking is de toenmalige Belgische regering mee verantwoordelijk voor de moord op 800 000 tutsi’s en gematigde hutu’s. Claes probeert dat te verbergen, en durft dat zelfs te zweren, de vuile leugenaar.
Ik snap niet dat Willy Claes zich nog niet onder een trein heeft gegooid, ik zou met zoiets op mijn geweten niet kunnen slapen.