maandag 22 september 2008

Back again

Het heeft een hele tijd geduurd, maar vanaf nu zal hier terug regelmatig een analyse verschijnen van de politieke actualiteit.
En we vliegen er direct goed in, want het eerste onderwerp dat ik wil aansnijden zijn de belachelijke ‘garanties’ die de Franstaligen deze morgen aan Kris Peeters hebben gegeven. Het zou gaan om 3 toegevingen, met als belangrijkste punt dat de federale regering geen initiatief zou nemen omtrent BHV. Dat klinkt misschien mooi, maar het is complete onzin.
De procedure in de kamer over de splitsing van het ongrondwettelijke kiesarrondissement loopt gewoon door zolang de Franstaligen belangenconflicten blijven inroepen. De regering heeft met die vertragingsmanoeuvres dus niets te maken. Eens alle parlementen met een meerderheid aan Franstaligen (Waals, Franstalig, COCOF en Brussels parlement) een belangenconflict hebben ingeroepen (vermoedelijk tegen midden 2009) is er nog 1 laatste mogelijkheid om de parlementaire stemming van BHV uit te stellen: de alarmbelprocedure. Dan wordt het hele dossier doorverwezen naar de onderhandelingstafel van de regering, die dan een advies moet formuleren. Op dat momente zijn er 3 opties:
1) De regering geeft het advies om voor de splitsing te stemmen
2) De regering geeft het advies om tegen de splitsing te stemmen
3) De regering bereikt geen unaniem besluit (wat verplicht is) en valt over de kwestie. Nieuwe verkiezingen zijn dan quasi onvermijdelijk, terwijl aan BHV niets verandert. Dat wordt dan gewoon een probleem voor de volgende regering.

Als er op het einde van de procedure een belangenconflict komt zijn we zeer waarschijnlijk vlak voor de regionale verkiezingen van 2009. De regering dan laten vallen zou gewoon leiden tot samenvallende verkiezingen, een ideaal scenario voor de Franstaligen én voor de Vlaamse onderhandelaars. De Franstaligen hebben samenvallende verkiezingen en een status quo in het dossier BHV, de Vlaamse onderhandelaars kunnen ermee uitpakken dat ze het aandurfden de regering te doen vallen voor hun principes. Een win-win scenario, want er is niemand die met deze wankele federale ploeg tot 2011 wil voortdoen, de verdeeldheid is veel te groot waardoor een serieus beleid onmogelijk is. De regering 'met stijl' doen vallen is voor de regeringsleden het voordeligste scenario.
Dus wat houdt die ‘toegeving’ van de Franstaligen eigenlijk in? Wat verstaan ze onder ‘geen initiatief nemen’? Is er nu echt iemand die gelooft dat de Franstalige regeringsleden een positief stemadvies gaan geven als er een alarmbelprocedure komt over BHV?
Bij een puur parlementaire afhandeling van het dossier BHV zal finaal de regering vallen zonder dat het ooit tot een definitieve stemming komt. Bereid u alvast voor op samenvallende verkiezingen in 2009, voorafgegaan door een mooi staaltje politiek toneel op federaal niveau. Punt aan de lijn, al de rest is quatsch en gezeik.

Ik zou ook liever zien dat BHV puur parlementair wordt afgehandeld, maar zo werkt het Belgische systeem nu eenmaal niet. Zolang België bestaat moeten we de ondemocratische logica volgen waarin de regering het laatste woord heeft, en niet het parlement. Het systeem van binnen uit hervormen vraagt nu eenmaal een ruime dosis pragmatisme en veel geduld, maar het is de enige weg waarmee de Vlaamse Beweging op lange termijn resultaten geboekt heeft en zal boeken.

Geen opmerkingen: