Vrouwelijke bisschoppen

“Vrouwen kunnen voortaan ook binnen de Britse anglicaanse kerk bisschop worden”, dat staat vandaag op de tweede bladzijde van DS. Op het eerste zicht lijkt dit goed nieuws, omdat dit misschien ook het Vaticaan tot inkeer kan doen komen. Jammer genoeg verdrinkt het vervolg van het artikel alle hoop:

“Het Vaticaan stelde gisteren dat de anglicaanse beslissing een 'bijkomend obstakel vormt voor de verzoening tussen de twee kerken'. Kardinaal Walter Kasper zei ook dat 'deze beslissing voor de toekomst consequenties zal hebben voor onze dialoog die tot dusver vruchten afwierp'.”

Het Vaticaan blijft dus een middeleeuwse koers volgen. Eén van de verklaringen voor die koers die je daarvoor keer op keer hoort is “de apostelen waren toch ook allemaal mannen?”. Dat argument is tegelijk lachwekkend en gruwelijk reactionair. In welke eeuw zijn ze daar blijven steken? Een bekrompen houding als deze past niet voor het grootste instituut in de Westerse wereld. Hoe kunnen we ooit vrijheid en gelijkheid uitdragen naar de rest van de wereld als we zelf met een bende machtsgeile oude zakken zitten die 3 eeuwen geleden gestopt zijn met toekomstgericht denken?
Het meest cynische van dit alles is de groep mensen die de ongelijkheid van man en vrouw in de kerk verdedigen. Het zijn die ‘conservatieven’ die enkele jaren geleden nog “vrouwen aan de haard” stonden te brullen en die nog wat verder in de tijd terug zich verzetten tegen de afschaffing van het cijnskiesrecht en stemrecht voor vrouwen. Diezelfde mensen verzetten zich nu tegen de islamisering van onze samenleving.
En wat is één van hun belangrijkste argumenten tegen de Islam als (politiek) systeem? Juist ja, “ze respecteren de gelijkheid van man en vrouw niet”.
Uiteraard zijn er ook binnen de kerk ruimdenkende mensen die de gelijkheid van man en vrouw verdedigen. Maar diegene die dat niet doen moeten dringend is een cursus zelfreflectie bestellen. Die mensen hebben niet het minste recht om andere godsdiensten/groepen te beschuldigen van een ‘middeleeuws’ karakter. Ze zijn verdorie zelf in die zwarte eeuwen blijven plakken.