Het hopeloze trio

Lambertz (PS), Langendries (CDH) en de Donnea (MR), het zijn namen die u de komende 2 à 3 weken nog vaak zal horen.
De enige meerwaarde aan de onderhandelingen is dat ze Franstalig zijn, zodat CD&V niet onmiddellijk terug de vuurlinie wordt ingestuurd. Twee weken zeveren en het gevoel geven aan de bevolking dat er iets gebeurd, meer valt er niet te verwachtten. Wat er daarna gebeurd is koffiedik kijken, niemand weet het nog.
Aan Vlaamse kant is het effect op korte termijn alleszins duidelijk. De overgrote meerderheid kent de ‘bemiddelaars’ niet, het zijn vooral namen die bekend klinken aan Franstalige kant. Als er nu ook nog is een aantal straffe verklaringen zouden komen over pakweg een week, dan kun je toch niet verwachtten dat de bevolking iets ander ziet dan een voortzetting van het gekibbel dat al 13 maanden bezig is?
Voor het vertouwen is dit trio absoluut geen goede zaak. Dit compenseren door concrete resultaten te boeken zal enorm moeilijk zijn, en verwachtten dat die 3 musketiers de volledige boel even op 2 weken oplossen is al helemaal een utopie. Ze kunnen waarschijnlijk niets anders doen dan de impasse vaststellen, en besluiten dat we ondanks de situatie niets anders kunnen doen dan doorzetten, in de hoop op een mirakel.
De situatie moet nu alleszins voorgesteld worden als een overgang.
Leterme die naar de Koning gaat om zijn ontslag aan te bieden, met daarop volgend een hele dag vol extra journaals. Om dan uiteindelijk gewoon voort te doen alsof er niets aan de hand is… Echt geloofwaardig komt zoiets toch niet over.
Het is belangrijk dat er nu een aantal nieuwe zaken op tafel komen te liggen, en dat er iets in scene wordt gebracht om de overgang te benadrukken. Uiteraard zijn het uiteindelijk gewoon dezelfde mensen die het moeten oplossen, maar cynisch genoeg mag het zo niet overkomen bij de brede publieke opinie.
Ik zal dus nog maar is herhalen waar het nu om moet draaien: perceptie!