Vermoeiend

Het Vlaams Belang voelt zich nog maar is geroepen om populistische afbrekende oppositie te voeren. En dan heb ik het over volgend bericht:

“De meerderheid in het Vlaams Parlement heeft duidelijk geen respect voor het Ierse nee tegen het Verdrag van Lissabon. Na een oproep van Open-VLD-voorzitter Bart Somers pleegde de meerderheid een ware putsch in de commissie Buitenlandse aangelegenheden van het Vlaams Parlement. Terwijl de agenda voor de komende week reeds bepaald was heeft de meerderheid toch nog het instemmingsdecreet met het Verdrag van Lissabon geagendeerd voor de zitting van volgende week. Dit stuitte onmiddellijk op verzet van Luk Van Nieuwenhuysen en Commissievoorzitter Karim Van Ovemeire.

Immers, niemand weet hoe het nu met het verdrag verder moet na het Ierse nee. Er is dus geen enkele reden waarom dit verdrag zo snel door het Vlaams Parlement moet gejaagd worden. Bovendien is er nog steeds geen akkoord tussen de verschillende parlementen in dit land inzake de toepassing van de subsidiariteitsregels. Vlaanderen heeft dus nog geen enkel zicht op hoe haar belangen in Europa gewaarborgd kunnen worden. Toch wil de meerderheid dit verdrag door de strot van het Vlaams Parlement rammen, zonder enige garantie voor Vlaanderen.

Vlaams Belang is geenszins bereid om op die manier een ‘blanco cheque’ te tekenen voor de federale regering en Europa. Vlaams Belang zal alle mogelijke procedurele middelen aanwenden bij de bespreking van dit instemmingsdecreet. Als het Verdrag van Lissabon voor de meerderheid dan toch zo belangrijk is, moet het Vlaams Parlement het dan ook op een fatsoenlijke manier behandelen.”

Uiteraard moet de oppositie oppositie voeren. Maar is het echt nodig om onnozele procedurekwesties toe te passen, goed wetende dat er een meerderheid in het Vlaams Parlement het intemmingsdecreet steunt?
Als het verdrag niet voor het einde van dit jaar door alle parlementen is goedgekeurd dreigt internationale afgang. Bij Vlaams Belang zitten ze te zagen dat ons imago in het buitenland niet goed is, wat jammer genoeg ook effectief het geval is. Maar één ding is zeker: een hoop procedurekwesties starten en zo ons land internationaal laten afgaan zal daar niets aan veranderen, integendeel.
Op de koop toe wordt de Vlaamse Beweging nog maar is geassocieerd met dit bekrompen beleid waarbij een totaal gebrek aan internationaal perspectief de norm blijkt te zijn.
Het argument van de subsidiariteitsregels om een eventuele procedureslag te verantwoorden is dan ook complete onzin. (En op dat vlak is N-VA ook schuldig, want die belemmeren de goedkeuring door het Vlaams Parlement al een tijdje omdat ze de subsidiariteitsregels eerst willen vastleggen) Uiteraard zijn die subsidiariteitsregels belangrijk, maar dat wil nog niet zeggen dat er daarover een volledig akkoord moet zijn voor de goedkeuring van het verdrag. Men kan die kwestie evengoed regelen na het instemmingsdecreet, er is geen enkele reden waarom dit absoluut eerst zou moeten gebeuren.
Wat meer internationaal perspectief zou de Vlaamse Beweging echt geen kwaad toen, een te grote groep is vastgeroest in een verjaarde logica. Enkel focussen op Vlaanderen is veel te beperkt, en dat is nog zwak uitgedrukt.