dinsdag 10 juni 2008

Tommeke Tommeke Tommeke

Vorige week werd het rijbewijs van Tom Boonen ingetrokken omdat hij te snel reed en een te hoog promillegehalte in zijn bloed had. Toen was dat een goed onderwerp om aan de toog over te spreken, maar een echt afwijzende reactie was er niet vanuit de publieke opinie. Vandaag blijkt dat Tommeke is verhoord in verband met cocaïne.
Er is nog niets bewezen, hij is zelfs nog niet in verdenking gesteld. Toch schreeuwt iedereen al moord en brand, van recht op verdediging en het vermoeden van onschuld is plots geen sprake meer.
Te snel rijden onder invloeden brengt amper een reactie te weeg, het bezit/gebruik van cocaïne blijkbaar wel. Nochtans zijn beide schadelijk, onder invloed rijden is zelfs gevaarlijker omdat je daarbij ook anderen in gevaar brengt. Dit is duidelijk een toonbeeld van de hypocriete samenleving waarin we leven.
Volgens onderzoek gebruikt ongeveer 4% van de Europeanen cocaïne, en de resultaten van België liggen in dezelfde lijn. Toch zien we een zeer groot taboe, druggebruik wordt compleet gestigmatiseerd. Totdat een bekende wielrenner in verband wordt gebracht met het gebruik van cocaïne... Paniek alom uiteraard. Cocaïne? In onze samenleving? Onmogelijk.
Dus kiest de brede meerderheid wederom voor de gemakkelijkste oplossing: stigmatisering. Over taboes wordt duidelijk niet gesproken. Nochtans had dit incident een ideale springplank kunnen zijn naar een maatschappelijk bewustwording. Het gebruik van harddrugs komt weldegelijk voor in onze samenleving. De mensen die verslaafd zijn moeten geholpen worden, met een nieuw rondje stigmatisering bereiken we niets. Meer middelen voor ontradingscampagnes en afkickcentra moeten worden vrijgemaakt.
Maar dat is de moeilijke weg, dan moet de brede meerderheid immers durven toegeven dat ook bij ons druggebruik voorkomt. De realiteit is iets totaal anders dan de kleinburgerlijke façade die heel wat mensen zich uit gemakkelijkheid voorhouden.
Voorlopig blijft men zich verschuilen achter een muur aan taboes en clichés, zwart-wit denken is de norm.
Tom Boonen staat onder grote druk, en als hij een grote wedstrijd wint is hij god. Maar als hij betrokken raakt bij een taboe wordt hij geslachtofferd om de kleinburgerlijke clichés te kunnen rechthouden. Hypocrisie troef, hoe lang nog?

Geen opmerkingen: