woensdag 4 juni 2008

Tienanmenplein

Exact 19 jaar geleden werden de protesten op het Tienanmenplein, die ongeveer 2 maanden duurden, bloedig neergeslagen. Dit was een zeer trieste dag voor de vrije meningsuiting, en bij uitbreiding de mensenrechten.
Nochtans is dit nog niet zo heel lang geleden. Het communistische regime in China is nog altijd aan de macht, en vrije meningsuiting blijft een verre droom voor de Chinese burgers. Ondanks die situatie lijkt de internationale gemeenschap hier niet al te veel problemen mee te hebben. De problematiek wordt volledig overschaduwd door de Olympische Spelen, terwijl het net de bedoeling is dat de Spelen de problemen in de schijnwerper zetten.
Er zijn mensen die oproepen tot een boycot van het grootste sportevenement ter wereld. Een boycot van de openingsceremonie kan een goed idee zijn, al moeten we opletten met de uitvoering daarvan. De meeste Chinezen reageerden met nationalistische, antiwesterse slogans op de internationale protesten tegen de bezetting van Tibet. Zo’n reacties werken averechts, ze geven het regime immers krediet. Als er een boycot komt moet het goed worden aangepakt en moet men bij de communicatie daarover opletten. Het Chinese volk beledigen zou geen goede zaak zijn.
Verder is het ook enorm hypocriet dat bijvoorbeeld iemand als President Sarkozy zegt de openingsceremonie te zullen boycotten. Frankrijk heeft een hele reeks economische akkoorden met het Chinese regime, het ene al schimmiger dan het andere. Als we echt verandering willen in China is dit niet de juiste aanpak. Achter de schermen een hele reeks akkoorden uitwerken - en zo het regime de middelen geven die het nodig heeft - en voor de schermen naar het Franse volk toe de moraalridder gaan uithangen.
Uiteraard is dit geen uniek Frans probleem, de meeste Westerse landen bezondigen zich hieraan. China is een economische grootmacht geworden, maar geen democratische grootmacht. Het Westen moet meer druk uitoefenen om ervoor te zorgen dat de mensenrechten worden nageleefd, en niet enkele als hun dat goed uitkomt (lees: tijden de Olympische Spelen).
De aardbeving kan ook hier, net als in Birma, als katalysator werken voor een meer diepgaande hervorming. Deze kans moeten we aangrijpen om eindelijk is duidelijk te maken aan het Chinese regime dat er al lang een Chinese vertaling van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens beschikbaar is. Hoog tijd dat ze die ook effectief lezen.

Geen opmerkingen: