vrijdag 13 juni 2008

Het bewijs

Woensdag heb ik hier een bericht gepost waarin ik mij volledig aansluit bij de mening van Eric Defoort, zoals hij die in een interview met knack weergeeft.
En, verrassing alom, mijn overtuiging wordt nog gesterkt door een aantal reacties vanuit radicaal-rechtse hoek. Een kleine greep uit het ruime assortiment aan reacties:

http://yvespernet.wordpress.com/2008/06/11/wij-marginalen/
http://bertdeckers.skynetblogs.be/post/5959175/quid-vvb
http://frietmetstoofvlees.blogspot.com/2008/06/eric-defoort-vvb-weer-verkeerd.html

Deze hevige reacties bewijzen nog maar is dat het ouderwetse taalflamingantisme niet meer van deze tijd is. De taalstrijd is echt niets waar de Vlaamse Beweging prioritair op zou moeten focussen. Het moet gaan over een open toekomstideaal, niet over een bekrompen nationalisme dat niet thuishoort in de 21ste eeuw.
Eric Defoort doet een goede zaak door zich af te zetten tegen bepaalde groepen die de Vlaamse beweging een slechte naam geven. Een zoveelste radicale actie van Voorpost is niet wat we nodig hebben. Het gaat daar immers niet echt om een onderdeel van de open Vlaamse Beweging, het is gewoon een anti-Franse beweging. Mensen die taalfaciliteiten als zowat het grootste probleem zien dat er is, kun je toch bezwaarlijk een andere term toebedelen dan ‘bekrompen’?
Het probleem is dat een breuk binnen de VVB op deze manier gevaarlijk dichtbij komt. Uiteraard zou een pluralistische VVB de beste oplossing zijn, zodat ook enkele radicalere organisaties worden opgenomen (al zou ik niet rouwig zijn als bepaalde radicale organisaties zouden verdwijnen).
Het probleem is dat de organisatie nu voor een groot stuk wordt gedomineerd door de radicale krachten. Wat staan roepen voor een gemeentehuis lost slechts zelden iets op, zeker niet in deze tijden van gevoelige onderhandelingen (een radicalisering aan Franstalige zijde is echt niet wat we nodig hebben).
Eric Defoort neemt een gewaagde keuze, iets waarvoor hij op zich al respect verdient, en balanceert op een slappe koord. Als hij effectief een pluralistische VVB wil creƫren zal hij een pak meer mensen die zich op de linkerzijde en in het centrum situeren moeten aantrekken. De enige manier waarop dit kan is door interviews zoals dat in knack. Sterk duidelijk maken dat de VVB geen rechts clubje mag zijn is essentieel. Eens er meer mensen zijn vanuit alle zijden van het politieke spectrum kan men de relaties normaliseren.
Maar als uiteindelijk toch de keuze zich opdringt tussen een breuk in de VVB of een VVB gedomineerd door radicalen, dan kies ik voor de breuk. Om van de Vlaamse Beweging een brede volksbeweging te maken zullen we hoog moeten inzetten. Een radicale opinie zal nooit een brede meerderheid achter zich krijgen, de VVB moet het pluralisme omarmen. Al is daarvoor wel eerst een bijzonder riskante strategie nodig...
Laat ons vooral hopen dat de radicalen de Vlaamse onafhankelijkheid voorop zetten, en niet hun eigen machtspositie binnen de Vlaamse Beweging.

Geen opmerkingen: